V1226 Nenuphar

Nenuphar betekent witte waterlelie. Een prachtige naam voor een bijzonder schip! Inspiratie voor een schip als de Nenuphar heeft de ontwerper wellicht gevonden in de biologische betekenis van het woord, de meerjarige waterplant de waterlelie. Het woord is afkomstig uit het Arabisch waar het ‘de mooie’ betekent. Goed gezien zou ik dan zeggen. Het is een blijvertje, net als de meerjarige waterplant.

In mijn Grote Van Kampen uit de veertiger jaren van de vorige eeuw, die ik als jongen in 1944 al snel geheel stuk gelezen heb, vond ik een beschrijving van de stalen zeilsloep Elisabeth, eveneens ontworpen door en gebouwd bij De Vries Lentsch. De naam Elisabeth blijkt een prominente te zijn in het Nieuwe Testament, zij was de moeder van Johannes de Doper. Dan zijn we weer bij het water beland!

Opvallend is de familiegelijkenis tussen de Elisabeth en de Nenuphar. De Elisabeth is wat forser dan de Nenuphar maar dat geeft niet. Onder water zijn er echter grote verschillen. De Nenuphar is een rondspant met een lange diepstekende dooskiel (1.80 meter), terwijl de Elisabeth een 60 cm ondiepe trapeziumvormige kiel heeft, die aan de achterzijde sterk is weggesneden, waardoor de hak nog ondieper zit.

Sowieso kan worden gesteld dat het schip de Nenuphar ook een uiterst comfortabel toerjacht is geworden. Ze heeft een rompvorm als een reddingssloep, met veel volume, een elegant gaffeltuig, met een losse broek, samen ongeveer 60m2. De grote fok kan worden vervangen door een stagfok en een kluiver. In het grootzeil kunnen twee reven worden gestoken. Met haar breedte (ook over een groot deel van de lengte), haar waterverplaatsing van 13 ton waarvan 5 ton loden ballast, moet de Nenuphar een stijf schip zijn. Zij zal met gemak haar tuig kunnen dragen.