V1085 Stardust

Wij kennen de Stardust als Scorpio. Gelukkig heeft ze haar oorspronkelijke naam terug. De Stardust is in 1973 van stapel gelopen bij Nicholson als nummer 37 en de een na laatste van de serie van 38. Inmiddels had zich een grote verandering in de bootjes wereld voltrokken en was Light Displacement “Hot” geworden. Het moest steeds maar sneller, schepen werden lichter, de kielen werden meer vinnen of zwaarden en de spantvorm steeds ondieper, vlakker, terwijl de schepen meer en meer gingen leunen op vormstabiliteit. Dat dat tot een ongeluk moest leiden was zeker. Tijdens de Fastnet race van 1979 is gebleken dat inderdaad de ontwikkelingen weleens de verkeerde kant op waren gegaan. Met veel leed, verlies aan levens en schepen is toen een dure les geleerd, die nog lang zijn invloed heeft gehad op veiligheid standaards, De scheepsontwerpen zijn even wel verder geëvolueerd. Zie de Volvo Ocean Race rond de wereld, de America’s Cup, nu zelfs met Catamarans op foils en ook monohull jachten op foils.

Snelheden zijn zo hoog geworden dat de zeilers helmen moeten dragen, om verwondingen te voorkomen. Overigens was dat ook al het geval bij de America’s Cupper Intrepid die de giek zo laag had (eindplaat effect) dat de bemanning gehelmd moest zijn. Dat was toen Bill Ficker de schipper was en zijn eerste America’s Cup won. Ficker was inderdaad quicker!

Dit verhaal heeft best wel iets te maken met de Nicholson 43: Immers zoals Sparkman en Stephens bij het ontwerp van de Intrepid al enige afstand tussen roer en kiel tekende, hetgeen hij met de latere Swan ontwerpen verder uitwerkte met het roer achter een bustle vormige scheg, stapte Raymond Wall bij het ontwerpen van de Nicholson 43 ontwerp resoluut af van de lijn die tot dan met de 31 en de 35 was gevolgd: lange kiel, met roer aan de kiel.

Al met al was de 43 een prachtige oceanracer geworden. Mooie vloeiende lijnen, met elegante overhangen en een geslaagde lage opbouw, die de bemanning goed zicht naar voren geeft en nog een prettige beschutting tegen wind en water. Het stuurwiel is weliswaar fors, maar niet te groot en er is er gelukkig maar een!

Met haar grote lengte kan de Nicholson 43 zijn breedte “hebben”. Ze blijft onder alle hoeken gezien elegant. Dek en opbouw laten een comfortabel werkvlak, voor een grote bemanning, die bij hard weer heel effectief aan loef akan worden geparkeerd.

De Nicholson 43 heeft een eenvoudig toptuigage, met enkele zaling aan de onverjongde aluminium mast, die ruim is gedimensioneerd om zonder brokken de grote Genua en de spi te kunnen dragen. Er zijn geen bakstagen, de achterste onderwanten zijn voldoende achterwaarts gepeild, om de mest met de voorste onderwanten in kolom te houden,

Al met al is de Stardust een echt powerhouse van een schip.