V0812 Dirkje

“Dirkje” is een stalen S-Spant, een platgat met aangehangen roer met de afmetingen 8.85m x 2.35m x 1.50 m diep. Het oorspronkelijke ontwerp is van Jonas Kwaak getekend in 1941 en beschreven in de Waterkampioen van 24 april 1943, no: 799. Hierin worden twee kleine zeewaardige kotters beschreven, de “Beyaart”en de ”Lumey”. Deze laatste had een lengte van 7.85m. 

“Dirkje” is grotendeels zelfbouw. Op een dag in 1951 wandelde Piet Munter met zijn zoontje in Oud-IJmuiden en kwamen zij toevallig langs de bekende sloepenbouwer Mulder en Rijke, waar de werkplaats deuren wagenwijd open stonden. En daar lag een stapel spanten van hoeklijn gemaakt in lasvorm (bij klinken wordt de flens aan de huid geklonken). Munter werd nieuwsgierig, bij navraag bleek dat de spanten te koop waren inclusief een enkele tekening en een paar huidplaten. Op de tekening stond de naam van de ontwerper Jonas Kwaak, type “Lumey”. Het materiaal was snel gekocht, maar bij thuiskomst en bestudering van de tekeningen bleek de koop toch iets tegen te vallen. De boot was toch wat aan de kleine kant, nauwelijks groter dan zijn oude zeilboot, een spiegelsloep . Maar Piet Munter was technisch tekenaar van beroep en maakte snel nieuwe tekeningen, gebruik makende van de bestaande spanten. De lengte van het schip, oorspronkelijk 7.85 m, werd nu 8.85m. De opbouw werd naar de toen heersende mode, uitgevoerd met een langere kajuit met doghouse .

Daarna moest er nog een werfje gezocht worden voor de bouw van het casco. Dat werd gevonden in Penningsveer bij het haventje van Warmerdam aan De Mooie Nel, vlakbij Haarlem. Daar waren de heren W. van Est en T. Verdonk zojuist gestart met de bouw van casco’s. Piet werkte vaak mee. Er moest dan wel van huis uit in Beverwijk naar Penningsveer gefietst worden met zijn zoontje op zijn eigen fiets erbij, 16 km heen en terug, alle zaterdagmiddagen en zondagen. Alle materialen, zoals staalplaat, elektrodes, gas en zuurstof, RVS pijp (afkomstig uit een condensor), een losse spiegel en roer, enz. , werden door Piet Munter zelf aangeleverd.

Daarna ging Dirkje naar Uitgeest naar de jachtwerf Van Tol; dit was maar 8 km fietsen. Hier werden het dek en opbouw erop gezet. Ook hier werden de op maat gemaakte en geschaafde dekdelen door Munter zelf aangeleverd. Het Java teakhout is afkomstig van een omstreeks 1950 in Hendrik Ido Ambacht gesloopt oorlogsschip. De zijkanten van de kajuit zijn ook van teak, de kajuitspanten van essen. Alles werd thuis op maat gemaakt, van zwaluwstaartjes voorzien en in losse delen toegeleverd.

Een nieuwe motor zat er helaas niet in. Munter kocht een oude parlevinker, de motor werd er uit gehaald en de parlevinker zonder motor weer doorverkocht. De motor was iets bijzonders, het was een Franse dieselmotor merk C.L.M. 6 pk, gewicht 160 kg, bouwjaar 1938, een 1 cylinder tweetaktmotor met 2 zuigers erin, patent Junker. Met slinger echter zonder startmotor en dynamo. De motor werd in de achterkamer thuis gereviseerd en voorzien van nieuw ingegoten Babitt lagers, zuigers en veren enz..Daarna kwam een 16 pk Volvo Penta en nu staat er een 29 pk Perkins in.

De mast kwam van de beroemde Tulla van Simon de Wit uit Zaandam,ontwerp EG van de Stadt, de mast verkeert nog steeds in prima conditie. Dirkje is overgegaan naar zijn zoon en ziet er nog steeds prima uit. Bijna alle tekeningen, tot aan de kleinste details toe, en rekeningen zijn bewaard gebleven.